Bardzo serdecznie witamy w imieniu Koła Naukowego Antropologii Kultury Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie po I Etnologicznym Spotkaniu Indonezyjskim.

Koło Naukowe Antropologii Kultury, jak między nami go nazywami KNAK, w tym roku obchodzi jubileusz 10 lecia swego istnienia. Od chwili powstania młodzi ludzie, członkowie KNAK-u, pod opieką naukową Ks. dr hab. Jacka J. Pawlika SVD, prof. UWM dążą do poszerzania swojej wewnętrznej kompetencji ludzkiej – wrażliwości kulturowej – wychodząc naprzeciw innym kulturom, pogłębiając wiedzę kulturową i promując dialog międzykulturowy.

Z tej okazji było nam szczególnie miło, że wraz z Kołem Naukowym Studentów Etnologii UMK w Toruniu i ich opiekunem naukowym, kierownikiem Katedry Etnologii dr hab. Wojciechem Olszewskim dane nam było zorganizować to spotkanie.

Otwartość, dyspozycyjność na obcość, to zdolność wczucia się w obcą kulturę, do czego jednostka urodzona w monokulturowym środowisku i tradycji nie jest jeszcze przygotowana. Aby zbudować fundament wrażliwości kulturowej trzeba nabyć jak największą wiedzę o własnej i obcych kulturach, docenić różnorodność i zaakceptować, że jest wiele sposobów patrzenia na świat. Z tego miejsca dziękujemy, że tak znacząca liczba prelegentów przyjęło nasze zaproszenie, żeby podzielić się z nami z swoim doświadczeniem obcości i wynikami swoich badań.

To czego 14 i 15 kwietnia na Wydziale Teologii UWM w Olsztynie byliśmy świadkami było czymś więcej, niż egzotyczne doświadczenie. Z odpowiedzi na pytania zadano dla naszych miłych gości - „czy ktoś spośród nich był już w Indonezji?” - lub - „czy ktoś z nich spotkał już człowieka z Indonezji?” - możemy być pewni, że po tych dwóch dniach wiemy wiele więcej o Indonezji, ale i o samym sobie. Wyrażając słowami Edwarda T. Hall: „Wielkim darem, jaki członkowie rodziny ludzkiej mogą sobie nawzajem ofiarować, nie są egzotyczne doświadczenia, lecz możliwość zdobycia świadomości struktury własnego systemu kulturowego, co może się dokonać wyłącznie przez kontakt z przedstawicielami różnych grup wiekowych, etnicznych i kulturowych.” Dla nas młodych antropologów, etnologów prelegenci I Etnologicznego Spotkania Indonezyjskiego byli tymi świadkami i przedstawicielami obcej kultury, a bliżej Indonezji. Spotkanie to, było spotkaniem z obcością, które było darem, bo mieliśmy okazję uświadomić sobie swoją słabość, niezdolność, „niewrażliwość” kulturową, a jednocześnie odkryć, że sami jesteśmy dla siebie tajemnicą.